مرکز ملی امنیت سایبری بریتانیا اعلام کرد پایگاه‌های حیاتی اینترنتی این کشور، به شکل مستمر از سوی ایران و چند کشور دیگر مورد حمله قرار می‌گیرد.
مرکز ملی امنیت سایبری بریتانیا که با هدف مبارزه با جرائم سایبری، ماه اکتبر ۲۰۱۶ راه‌اندازی شد، در ماه اول فعالیت خود، ۵۸ حمله سایبری را گزارش کرد.
وزارت دفاع، بانک‌های مهم بریتانیا و پایگاه‌های هسته‌ای، سرویس‌های امنیتی و زیرساخت‌های حیاتی بریتانیا از اهداف عمده این حملات بوده‌ است. پس از کشف این حملات، مراکز مذکور در بالا‌ترین حالت آماده‌باش سایبری قرار گرفته‌اند.
به گزارش روزنامه سان، کار‌شناسان مسائل سایبری می‌گویند، زیرساخت‌های حیاتی بریتانیا روزی دو بار مورد حمله قرار می‌گیرند و کارشناسنان امنیت سایبری با این حملات مقابله می‌کنند.
روزنامه مرور گزارش کرده که گمان می‌رود ایران، چین، روسیه، کره شمالی و چند گروه تبهکار اینترنتی این حملات را ترتیب داده باشند.
با توجه به افزایش روزافزون جرائم و حملات سایبری، حکومت بریتانیا برای مقابله با تهدیدهای سایبری ۹. ۱ میلیارد پوند اختصاص داده است.
سال گذشته فیلیپ هاموند، وزیر امور خارجه پیشین بریتانیا، درباره پیشرفت و توسعه توانایی‌های دشمنان خارجی، در زمینه‌های فنی هشدار داده و گفته بود که آن‌ها شبکه‌های برق و فرودگاه‌های کشور را تهدید می‌کنند.
هاموند افزوده بود: «اگر ما توانایی مقابله با حملات در فضای سایبری که امکان ضربه‌زدن به شبکه‌های انرژی را دارند، نداشته باشیم، در مقابل دو گزینه ناگزیر قرار خواهیم گرفت؛ یا از عواقب وخیم این حملات چشم‌پوشی کنیم و یا دست به اقدام نظامی بزنیم. این‌ها گزینه‌هایی نیست که ما بخواهیم برای آینده به ارث بگذاریم».
اواخر سال گذشته، بانک مرکزی پادشاهی سعودی نیز از سوی یک بدافزار ایرانی مورد حمله قرار گرفت. بلومبرگ به نقل از منابع خبری ویژه خود، خبر داد بانک مرکزی پادشاهی سعودی مورد حمله بدافزاری، به نام «شمعون» قرار گرفته که گمان می‌رود ساخت ایران باشد.
بدافزار شمعون پیش از این هم به نهادهایی در سعودی حمله کرده بود. وزارت دفاع آمریکا هم نسبت به خطرات این بد افزار هشدار داد.
سال گذشته نیز مقامات پلیس فدرال آمریکا با انتشار تصاویری از هکرهای ایرانی که به ۴۶ نهاد مالی و یک سد ایالات متحده حمله کرده‌اند، آن‌ها را تحت تعقیب قرار داد. یکی از این هکر‌ها که از او با نام «حمید فیروزی» یاد شده، با نفوذ به سیستم نگهداری سد «بومن اونیو» که در ۲۰ مایلی شهر نیویورک قرار دارد، امکان تخریب سد از طریق تغییر سطح آب را در اختیار داشته است.