نرگس محمدی در روز خاکسپاری پدرش: مرا ببخش، از پشت میله‌های زندان با تو وداع می‌کنم
نرگس محمدی، برنده جایزه صلح نوبل که در زندان اوین به سر می‌برد، در پیامی در مورد پدرش که این هفته درگذشت گفت «از پشت میله‌های زندان» با او خداحافظی می‌کند.
مراسم خاکسپاری کریم محمدی، پدر نرگس محمدی فعال حقوق بشر زندانی، ظهر پنجشنبه ۱۰ اسفند در زنجان در حالی انجام شد که مقامات قضایی جمهوری اسلامی به دخترش برای شرکت در مراسم خاکسپاری مرخصی ندادند.
نرگس محمدی در پیامی کوتاه از زندان گفته است: «پدر صبورم، مرا ببخش! از پشت میله‌های زندان با تو عزیز سفر کرده‌ام وداع می‌کنم.»
کریم محمدی، هشتم اسفند در حالی که از ملاقات و تماس تلفنی با دخترش محروم بود، در نهمین دهه از زندگی‌اش درگذشت.
پدر نرگس محمدی ۲۲ ماه از دیدار دخترش محروم بود و سه ماه بود که حتی صدایش را نیز نشنیده بود.
او بیش از ۹۰ سال داشت و در «روزهای واپسین عمر» خود، و پس از آن که از تماس تلفنی با نرگس محمدی نیز محروم شد، در دی ۱۴۰۲ نوشته بود: «این روزها را داشتم با حسرت دیدن دختر و نوه‌هایم سر می‌کردم. گلایه‌ای هم نداشتم. اما حسرت شنیدن صدای دخترم از زندان ظالم را تاب نمی‌آورم.»
در پی این رویداد، زندانیان سیاسی و عقیدتی در بند زنان اوین از ساعت ۲۱ شامگاه چهارشنبه نهم اسفند، در اعتراض به ممانعت مسئولان زندان اوین و دستگاه قضایی جمهوری اسلامی از دادن مرخصی به نرگس محمدی برای شرکت در مراسم ختم پدرش تحصن کردند.
حساب کاربری گلرخ ایرایی در ایکس، پیامی به نقل از ۶۰ زندانی سیاسی و هم‌بند نرگس محمدی منتشر کرد که ضمن تسلیت به نرگس محمدی در آن ذکر شده است: «امیدواریم در آخرین وداع با عزیز سفر کرده‌ات در کنار خانواده و دوستانت باشی.»
جمهوری اسلامی در بیش از چهاردهه حکومت بر ایران، علاوه بر زندانی کردن مدافعان حقوق بشر و فعالان سیاسی و مدنی، با محروم کردن خانواده‌ها از حق ملاقات و تماس تلفنی، خانواده‌های آنها را نیز آزار می‌دهد.
در ماه گذشته صدای آمریکا به نامه‌ای از رضا محمدحسینی، زندانی سیاسی در
قزل‌حصار دست یافت که در آن با نگارش آن چه از زمان آخرین بازداشت بر او
گذشته، تأکید کرد که درگذشت پدرش «قتل حکومتی» و «ایست قلبی» ناشی از
مشاهده بازداشت «وحشیانه» او بوده و سپس مقامات قضایی در صدد اجرای «پروژه
مجنون‌سازی» برای این زندانی سیاسی بوده‌اند.
رضا محمدحسینی با یادآوری «آخرين تصویر» پدرش از او حین «وداع زندگی»، شرح
داده که ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۲، یک روز مانده به تولد ۳۰ سالگی‌اش، در حالی که
در تدارک یک «جشن کوچک» خانوادگی بوده‌اند، مأموران اطلاعات سپاه ناگهان به
خانه آنها حمله کرده‌اند. در فاصله‌ای کوتاه پس از آن، پدر این زندانی
سیاسی که حدودا ۶۰ ساله بود، با ایست قلبی جان باخت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر