سد گتوند یکی از بزرگ‌ترین سدهای ایران است که بر روی رودخانه کارون در جنوب غربی ایران ساخته شده است. این سد، در فاصله ۲۵ کیلومتری شمال شهرستان شوش‌تر در استان خوزستان قرار دارد.

عملیات اجرایی این طرح در سال ۱۳۷۶ آغاز، و در سال ۱۳۹۰ در میان مخالفت‌های جدی کار‌شناسان حوزه‌های مختلف زیست محیطی، زمین‌شناسی و اساتید دانشگاهی خوزستان آبگیری شد.

یکی از مهم‌ترین چالش‌های ایجاد شده پیرامون این سد، بحث وجود گنبد‌ها و رگه‌های نمکی در اطراف محل آبگیری سد است که پس از آبگیری سد به زیر آب رفته و منجر به شوری بیش از حد آب در پایین‌دست این سد شده است.

تن‌ها ۱۰ روز از زمان آبگیری سد گذشته بود که خبر رسید نمک‌های سازند گچساران وارد دریاچه سد گتوند شده است و این آغازی بر مصائب استان خوزستان و رودخانه کارون بود.

سد گتوند که به عنوان «پرهزینه‌ترین» سد ایران شناخته شده، نتیجه همکاری سازمانهایی همچون «شرکت توسعه منابع آب و نیروی ایران» (کارفرما)، «شرکت مهندسی مشاور مهاب قدس، وابسته به آستان قدس رضوی»، (مشاور) و «گروه سپاسد، وابسته به قرارگاه خاتم الانبیا سپاه پاسداران انقلاب اسلامی» (مجری) است.

در پنجم دی ماه سال ۹۱ و با گذشت بیش از یک سال از آبگیری مخزن سد گتوند، مصطفی پورمحمدی، رئیس وقت سازمان بازرسی کشور از ابلاغ حکم تخلیه سد گتوند به دلیل اثرات منفی آن بر منطقه خبرداد.

قاضی سراج، رییس سازمان بازرسی کل کشور، نیز در سفر به استان خوزستان در پاسخ به خبرنگار ایرنا درخصوص پرونده سد گتوند اظهار داشت: «درخصوص پرونده سد گتوند گزارشهای این سازمان محرمانه است».

رودخانه کارون که در طول سالیان گذشته آب شیرین با شوری (EC) حداکثر ۴۰۰ تا ۵۰۰ میلی موس در آن جریان داشت، اکنون از زمان آبگیری سد گتوند تقریبا ۱۷میلیون تن نمک از این سد خارج شده و وارد کارون می‌شود.

یکی از مقامات استانداری خوزستان به تابناک گفت که در حال حاضر‌ای سی (EC) آب پشت دریاچه سد گتوند بین یک هزار و ۸۰۰ تا ۲ هزار و ۲۰۰میکروموس است.

دکتر اسماعیل کهرم، کار‌شناس محیط زیست با اشاره به اعتراض کار‌شناسان می‌گوید: «امروز تنها دستاورد سد گتوند حل شدن تپه‌های نمکی در این سد و شور شدن کارون است.»