علیرضا رجایی، روزنامه‌نگار و فعال سیاسی از زندان آزاد شد
رجایی دومین دوره حبس بلندمدت خود در سال‌های پس از انقلاب را گذراند. او
در سال ۱۳۹۰ به اتهام "اقدام علیه امنیت ملی" و "فعالیت تبلیغی علیه نظام"
به ۴ سال حبس و ۵ سال محرومیت از فعالیت‌های اجتماعی محکوم شد.
علیرضا رجایی، روزنامه‌نگار و فعال سیاسی ملی-مذهبی، روز دوشنبه (۲۶ اکتبر/
چهارم آبان) پس از سپری کردن دوران محکومیت خود از زندان آزاد شد.
رجایی علاوه بر مدیریت انتشارات "گام نو"، دبیر گروه سیاسی هیئت تحریریه روزنامه‌های "جامعه"، "توس" و "نشاط" بود و در ماهنامه "ایران فردا" نیز نقشی محوری داشت.
رجایی در بگیر و ببندهای اعتراض‌های پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ برای مدتی بازداشت شد، ولی بعدا او را آزاد کردند. او اما در اردیبهشت ۱۳۹۰ دوباره به اتهام "ارتکاب جرایم امنیتی" توسط ماموران امنیتی بازداشت شد و این بار برایش محاکمه ترتیب دادند. شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی به ریاست قاضی حداد، رجایی را به اتهام عضویت در ائتلاف نیروهای ملی-مذهبی و "اقدام علیه امنیت ملی نظام جمهوری اسلامی و نیز فعالیت تبلیغی علیه نظام"، به ۴ سال حبس و ۵ سال محرومیت از تمامی حقوق اجتماعی و حق عضویت در تشکل‌های سیاسی و نهادهای مدنی محکوم کرد.
به دلیل حبس رجایی، انتشاراتش تعطیل شد و همسر و فرزندانش نیز به سبب فشارهای امنیتی مجبور به ترک کشور شدند.
ابوالفضل قدیانی، از زندانیان سیاسی، در نامه‌ای که توانست از اوین به بیرون بفرستد، نکاتی را نوشت که از فشارهای بی‌حد بازجویان بر خانواده رجایی حکایت داشت. قدیانی در این نامه نوشت: «اخیرا بازجوی رجایی وقاحت و خباثت را بجایی رسانده که به همسر آقای دکتر رجایی گفته من ایشان را به زندان برازجان یا رجایی شهر تبعید می‌کنم و وقیحانه از وی خواسته از شوهرش طلاق بگیرد.»
بیشتر بخوانید: اعتراض به نقض حریم خانوادگی زندانیان سیاسی
علیرضا رجایی در سال ۱۳۷۸ نفر بیست و هفتم منتخبان تهران برای مجلس شورای اسلامی شد، ولی آرای او را ابطال کردند و غلامعلی حداد عادل را به جای او به عنوان نماینده به مجلس فرستادند.
حبس رجایی که امروز پایان یافت، اولین تجربه او از زندان سیاسی در سال‌های پس از انقلاب نبوده است. او پیش از این نیز در سال ۱۳۸۱ به اتفاق جمعی از فعالان ملی-مذهبی دستگیر و به ۳ سال زندان و ۵ سال محرومیت از حقوق اجتماعی محکوم شده بود.
رجایی علاوه بر مدیریت انتشارات "گام نو"، دبیر گروه سیاسی هیئت تحریریه روزنامه‌های "جامعه"، "توس" و "نشاط" بود و در ماهنامه "ایران فردا" نیز نقشی محوری داشت.
رجایی در بگیر و ببندهای اعتراض‌های پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ برای مدتی بازداشت شد، ولی بعدا او را آزاد کردند. او اما در اردیبهشت ۱۳۹۰ دوباره به اتهام "ارتکاب جرایم امنیتی" توسط ماموران امنیتی بازداشت شد و این بار برایش محاکمه ترتیب دادند. شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی به ریاست قاضی حداد، رجایی را به اتهام عضویت در ائتلاف نیروهای ملی-مذهبی و "اقدام علیه امنیت ملی نظام جمهوری اسلامی و نیز فعالیت تبلیغی علیه نظام"، به ۴ سال حبس و ۵ سال محرومیت از تمامی حقوق اجتماعی و حق عضویت در تشکل‌های سیاسی و نهادهای مدنی محکوم کرد.
به دلیل حبس رجایی، انتشاراتش تعطیل شد و همسر و فرزندانش نیز به سبب فشارهای امنیتی مجبور به ترک کشور شدند.
ابوالفضل قدیانی، از زندانیان سیاسی، در نامه‌ای که توانست از اوین به بیرون بفرستد، نکاتی را نوشت که از فشارهای بی‌حد بازجویان بر خانواده رجایی حکایت داشت. قدیانی در این نامه نوشت: «اخیرا بازجوی رجایی وقاحت و خباثت را بجایی رسانده که به همسر آقای دکتر رجایی گفته من ایشان را به زندان برازجان یا رجایی شهر تبعید می‌کنم و وقیحانه از وی خواسته از شوهرش طلاق بگیرد.»
بیشتر بخوانید: اعتراض به نقض حریم خانوادگی زندانیان سیاسی
علیرضا رجایی در سال ۱۳۷۸ نفر بیست و هفتم منتخبان تهران برای مجلس شورای اسلامی شد، ولی آرای او را ابطال کردند و غلامعلی حداد عادل را به جای او به عنوان نماینده به مجلس فرستادند.
حبس رجایی که امروز پایان یافت، اولین تجربه او از زندان سیاسی در سال‌های پس از انقلاب نبوده است. او پیش از این نیز در سال ۱۳۸۱ به اتفاق جمعی از فعالان ملی-مذهبی دستگیر و به ۳ سال زندان و ۵ سال محرومیت از حقوق اجتماعی محکوم شده بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر