روز یکشنبه 16 اوت در شهر اهواز و در کنار رودخانه کارون مراسم تعمید «صابئین مندائی» برگزار شد. گزارش زیر شرحی از این مراسم است که همه ساله در شهر اهواز برگزار می شود.

تعمید یکی از ارکان دین مندائی است، که صابئین مندائی به آن «مصوتا» می گویند و از ریشه ی کلمه‌ی «صوا» است، که در زبان عربی «صبا / صبأ» گفته می شود و لفظ «صبّی» از آن گرفته شده است.
بر اساس این گزارش، به باور صابئین مندائی، در عالم نور، در آغاز فرشتگان تعمید شدند و پس از خلق آدم و همسرش حوّا، فرشتگان آن را برای اولین انسان‌ها انجام می‌دادند و طریقه‌ی تعمید را به آدم و حوا آموزش دادند، به آنها تکلیف نمودند که فرزندان خود را به همین طریق آموزش دهند.
به باور صابئین مندائی، تعمید یعنی ارتباط روحی و روانی با خداوند و تطهیر روح و روان و جسم. هر شخص مندائی مکلف است فرزند خود را در سی و یکمین روز تولد تعمید دهد، تا اگر مشکلی برای وی پیش آمد کلیه‌ی مراسم دینی برای وی بدون نقص انجام گردد.

هر شخص مندائی در چهار عید بزرگ مندائی باید تعمید شود و خود با آرمان‌های هزاران ساله‌ی مندائی تجدید بیعت کند و چنانچه دچار خطایی غیر عمد شده باشد، از خداوند طلب مغفرت کند، ولی حتا اگر گناه بزرگی انجام داده باشد باز هم باید تعمید کند و توبه نماید و از خداوند در هنگام تعمید طلب بخشش کند و البته غفران خطای آن با خداوند است.
تعمید بر دو نوع است؛ «شومیثا» و «زهریثا».

«شومیثا» تعمیدی عادی است و همه «بوثه‌های» موجود در آن خوانده می‌شود، ولی «زهریثا» بوثه‌های بیشتری خوانده می شود. بوثه در تعبیر دینی، آیاتی از کتاب مقدس مندائی است.
زهریثا اما برای زائو و عروس و داماد بعد از هفت روز و برای اشخاصی است، که جنازه بلند کرده باشند.
شخص تعمید شونده وقتی برای تعمید خود را آماده می‌کند و به کنار رودخانه برود، شخص تعمید شونده از سمت راست تعمید کننده (روحانی) وارد آب می‌شود، دور زده و پشت سر روحانی قرار می‌گیرد و شخص روحانی بر روی او آب می‌پاشد و خود شخص باید سه بار کامل در آب فرو رود و بعد از سه بار (برای تطهیر روح و روان و جسم) نزدیک دست راست تعمید کننده می‌آید، اول روحانی اِکلیل یاس که در انگشت کوچک دست راست وی است را برمی‌دارد و زیر عمامه‌ی وی قرار می دهد و این به معنای منوّر شدن فکر آن شخص است، سه بار پیشانی او را از چپ به راست نشانه می‌کند، که به معنای سه فرشته «هیبل زیرا» (جبرئیل رسول) و دو فرشته همراه او «شیتل» و «اُنش» است.
 تعمیدشونده وقتی از آب خارج می‌شود به طرف «طریانه» می‌رود و آن را دور می‌ریزد و در جایی می‌نشیند و در آخر، مرد روحانی از کتاب «سیدرا اد مصوتا» برای تعمید شونده، دعای تبرّک می‌خواند و به تعمید خاتمه می‌دهد.

در کتاب محقق مندائی «ساهی خمیسی» که با نام «آیا صابئین مندائی را می شناسید؟» به زبان فارسی زیر چاپ است و به زودی در ایران منتشر خواهد شد، مراسم تعمید بطور کامل شرح داده شده است.
بیشتر آثار منتشر شده درباره آیین مندائی به زبان‌های عربی و انگلیسی است و تا کنون کتاب جامعی به زبان فارسی منتشر نشده است. زبان اصلی مندائی‌ها یکی از شاخه‌های جنوبی زبان آرامی است که به عنوان زبانی سامی همتبار با زبان عربی است. البته اکثریت آنان چه در عراق و چه در مناطق جنوبی ایران به زبان عربی صحبت می‌کنند و بخشی از ترکیب جمعیتی مناطق عرب‌نشین هستند.
در مراسم امروز اهواز، دامادی از کشور سوئد که از روحانیان مندائی با درجه‌ی «گنزورا» به نام «سلوان شاکر» است و نامزدش «شارت جیزان» که از مندائیان اهواز، توسط «ریش اد اما» آقای «ستار جبار حلو» از کشور عراق و رهبر صابئین مندائی جهان، به عقد هم در آمدند .