علی اصغر جهانگیر رئیس سازمان زندان‌های ایران می‌گوید که در این کشور زندانی سیاسی وجود ندارد. این در حالی است که شمار زیادی از فعالان سیاسی منتقد و همچنین روزنامه نگاران، در زندان‌های ایران به سر می‌برند.
جهانیگر در مصاحبه با خبرگزاری دولتی ایران (ایرنا) گفت: «در کشور ما زندانی سیاسی به تعریفی که در زندان های جهان ارائه می شود وجود ندارد».
به گفته وی «ما تعداد ناچیزی زندانی امنیتی داریم. یعنی کسانی که امنیت کشور را به خطر انداخته اند و بحث هایی مثل ناامن کردن جامعه، اغتشاش، و مسائل ضد امنیتی را شامل میشود. هر چند آمار این عده از زندانیان بسیار ناچیز است».
از ابتدای انقلاب ایران، بسیاری از اعضای احزاب منتقد و فعالان سیاسی معترض به زندان افکنده می‌شوند. در دوره‌هایی هم این زندانیان به اتهام‌های مختلف اعدام شدند.
در دوره جدید ایران پس از انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۲۰۰۹، شاهد دستگیری‌های گسترده منتقدان و فعالان سیاسی احزاب اصلاح‌طلب بود. نکته جالب توجه این است که «جرم سیاسی» در قوانین ایران تعریف نشده است و تمام منتقدان به اتهام‌های امنیتی دستگیر می‌شوند.
مشاور رئیس قوه قضاییه جمهوری اسلامی ایران در پاسخ به سوالی مبنی بر انتشار اخباری در خصوص اعتصاب غذای برخی از زندانیان و عدم دسترسی آنها به وکیل گفت: «عدم دسترسی به وکیل به هیچ وجه درست نیست.این مساله از حقوق عادی در تمام زندان ها و برای تمامی زندانیان است».
این در حالی است که در روزهای اخیر، وکیل مدافع باقر نمازی و پسرش سیامک نمازی که شهروندان آمریکایی-ایرانی هستند، اعلام کرد که تا کنون با موکلینش دیدار نکرده و پرونده آن‌ها را نخوانده است.
جهانگیر ادامه داد: «آن کسانی که گاها اقدام به اعتصاب غذا می کنند از این موضوع استفاده ابزاری می کنند و عمدتا کسانی هستند که می خواهند از این طریق در فضای رسانه ای قرار بگیرند و از نظر تبلیغی فضایی را برای خود فراهم کنند».