رضا معینی:رفتار جمهوری اسلامی در یک کلام گروگان گیری است
گزارشگران بدون مرز با محکوم ساختن زندانی کردن ژیلا بنی یعقوب، روزنامهنگار و مدافع حقوق زنان، نوشت: “از فردای انتخابات مورد مناقشه خرداد ١٣٨٨، بیش از ۵٧ زن روزنامهنگار و وب‌نگار بازداشت و از سوی دادگاه‌های انقلاب اسلامی به حبس‌های زندان از شش ماه تا ٧ سال محکوم شده‌اند.”
طی روزهای اخیر دوباره موجی از احضار روزنامه نگاران در ایران به راه افتاده
است، این احضارها در این روزها دو خاصیت مهم داشته اند اول اینکه تقریبا تمامی آنان
را روزنامه نگاران زن تشکیل داده اند، مانند ژیلا بنی یعقوب و ریحانه طباطبایی و
نکته دیگر اینکه با واردن شدن ژیلا بنی یعقوب به زندان اوین «زوج های روزنامه نگار
زندانی» در ایران به دو زوج رسید.
ژیلا بنی یعقوب و همسرش بهمن احمدی امویی که دوران محکومیت خود را در رجایی شهر میگذارند و همینطور مهسا امرآبادی و همسرش مسعود باستانی که وی نیز دوران محکومیت خود را در زندان رجایی شهر باید گذران کند.
این موضوع باعث شد، تا امروز سازمان گزارشگران بدون مرز، طی بیانیه ای دوباره، به بازداشت روزنامه نگاران در ایران، کشوری که این سازمان با توجه آمارها، بزرگترین زندان روزنامه نگاران در جهان میخواند اعتراض کند، و البته به این نکته نیز اشاره کند که ایران به بزرگترین زندان روزنامه نگاران زن دنیا نیز بدل شده است و تنها کشوری روی کره زمین است که دو زوج روزنامه نگار زندانی دارد.
رضا معینی، مدیر بخش دنیای فارسی زبانان، سازمان گزارشگران بدون مرز، در این
رابطه به بخش فارسی رادیو بین المللی فرانسه با تاکید بر اعتراض این سازمان به روند
زندانی کردن زوج های روزنامه نگار در ایران گفت:« باید معضل روزنامه نگاران ایران
را به جهان شناساند و عنوان کرد که در ایران روزنامه نگاران به صورت خانواگی هم،
بازداشت و زندانی میشوند. ما به ویژه به این شکل از زندانی کردن روزنامه نگاران
اعتراض داریم.»
رضا معینی درمورد این نحوه برخورد جمهوری اسلامی با خانواده ای روزنامه نگار و همچنین خانواده روزنامه نگار عنوان کرد:« این سیاست کلی در جمهوری اسلامی همواره وجود داشته است، درواقع نوعی گروگان گیری برای اعمال فشار بر فعالین سیاسی و روزنامه نگار، سیاستی است که جمهوری اسلامی همواره آن را دنبال میکرده است. همین امروز میتوانم بگویم صدها روزنامه نگار که به احکام طولانی محکوم هستند، به قید وثیقه آزاد شده اند که طی ماه های اخیر سیاست فشار بر کسانی که وثیقه برای روزنامه نگاران گذاشته اند بیشتر شده و حتی به حد مصادره خانه و سند ها نیز رسیده است و جمهوری اسلامی به دنبال آن است که بتواند با این روش فشار بیشتری اعمال کند، این رفتار جمهوری اسلامی در یک کلام گروگان گیری است.»
سال ها است که سازمان گزارشگران بدون مرز، در نقشه های جغرافیایی که متنشر میکند و با رنگ های مختلف میزان آزادی بیان را در کشورهای مختلف نشان میدهد، رنگ ایران در تمامی آنها، طی سالیان، فقط و فقط سیاه بوه است. این سازمان از سوی دیگر ایران را به عنوان بزرگترین زندان روزنامه نگاران دنیا معرفی میکند، اما آیا راه حل و یا حداقل روش اعتراضی مشترکی برای وضعیت بغرنج روزنامه نگاران ایرانی وجود دارد؟
رضا معینی خبر از به راه افتادن کارزاری در این زمینه میدهد و میگوید:
در این رابطه ما کار میکنیم و کارزاری در این زمینه به راه خواهیم انداخت، اما باید بر این نکته تاکید کنم از خرداد 88 سازمان گزارشگران یکی از فعالترین سازمانی هایی بوده است که این کارزار را ادامه داده است.
وی بر این نکته تاکید میکند که: باید در طرح این موضوع به صورت بین المللی تمام تلاش خود را انجام دهیم. آقای بن کی مون دبیر کل سازمان ملل متحد در پی دریافت نامه سرگشاده ای که برایش فرستادیم به طور مشخص با مسولان ایرانی در این زمینه صحبت کرده.
اگر یک نیرویی بخواهد عاقلانه فکر کند، متوجه خواهد شد که اعمال فشار بر روزنامه نگاران و تشدید سرکوب و سانسور، راه برون رفت از بحران نیست بلکه یکی از عوامل ایجاد بحران است.
لازم به ذکر است، متنی که گزارشگران بدون مرز در اعتراض به بازداشت ژیلا بنی یعقوب و وضعیت دیگر روزنامه نگاران منتشر کرده، به این شرح است: گزارشگران بدون مرز با محکوم ساختن زندانی کردن ژیلا بنی یعقوب، روزنامهنگار و مدافع حقوق زنان، در بیانیه خود نوشت: “از فردای انتخابات مورد مناقشه خرداد ١٣٨٨، بیش از ۵٧ زن روزنامهنگار و وب‌نگار بازداشت و از سوی دادگاه‌های انقلاب اسلامی به حبس‌های زندان از شش ماه تا ٧ سال محکوم شده‌اند.”
گزارشگران بدون مرز زندانی کردن ژیلا بنی یعقوب، روزنامهنگار و مدافع حقوق زنان را محکوم میکند. مدیر سایت کانون زنان ایران که پیش از این به یک سال زندان محکوم شده بود، در تاریخ ١٢ شهریور برای سپری کردن مدت محکومیت خود روانه‌ی زندان اوین شد.
ژیلا بنی یعقوب روزنامهنگار و وب‌نگار به همراه همسرش بهمن احمدی امویی در تاریخ ٣٠ خرداد ١٣٨٨ و در پی اعتراضات مردمی به انتخاب مجدد محمود احمدی‌نژاد در انتخابات مورد مناقشه‌ی ٢٢ خرداد ١٣٨٨ دستگیر شدند. این روزنامهنگار در تاریخ ٢ شهریورماه ١٣٨٨ با سپردن وثیقه‌ای سنگین آزاد، اما بهمن احمدی امویی به پنج سال زندان محکوم شد. ٢٢ آبان ١٣٨٨ شعبه ۵۴ دادگاه تجدید نظر استان تهران، حکم یک سال زندان و ٣٠ سال محرومیت از روزنامه نگاری را که پیش از این از سوی شعبه ٢۶ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی پیر عباس صادر شده بود، تائید کرد. در تاریخ ٢٢ خرداد ١٣٩١، بهمن احمدی امویی از بند ٣۵٠ زندان اوین، به زندان رجایی شهر انتقال داده شد. زندان رجایی شهر یکی از بدترین زندان های ایران از نظر خشونت و شکنجه و حتا قتل زندانیان است.
زندانی شدن ژیلا بنی یعقوب با همسرش بهمن احمدی امویی تنها مورد زندانی کردن زوج‌های روزنامهنگار نیست. روزنامهنگار زندانی مهسا امرآبادی که به دوسال زندان محکوم شده است، و از اردیبهشت ماه سال جاری در زندان بسر می‌برد، نیز با همسرش مسعود باستانی که در تیرماه ١٣٨٨ بازداشت و به شش سال زندان محکوم شده است، دیگر زوج روزنامهنگار زندانی در ایران هستند.
گزارشگران بدون مرز، همچنین نگران وضعیت سلامت روزنامهنگار زندانی عیسی سحرخیز مدیر و همکار بسیاری از روزنامه‌های اصلاح‌طلب از جمله نشریه توقیف شده افتاب است. این روزنامهنگار به گفته خانواده‌اش، از تاریخ ٨ شهریور و در اعتراض به انتقالش از بیمارستان به زندان دست به اعتصاب غذا زده است. عیسی سحرخیز در تاریخ ١١ تیرماه ١٣٨٨ بازداشت و در شهریور ماه همان سال از سوی شعبه ١۵ دادگاه انقلاب تهران به سه سال زندان برای “فعالیت تبلیغی علیه نظام” محکوم شد وی همچنین در تاریخ ١۴ مرداد ماه ١٣٩٠ برای فعالیت‌های مطبوعاتی پیش از دوران بازداشت اخیرش، به دوسال زندان محکوم شده است. عیسی سحرخیز از بیمارهای متعددی رنج می‌برد و از پنج ماه پیش در بیمارستان بستری شده بود، وی به سلول‌های انفرادی بند ٢٠٩ زندان اوین منتقل شده است.
گزارشگران بدون مرز یاد آور می‌شود جمهوری اسلامی ایران امروز رکوردار محکوم و زندانی کردن زنان روزنامهنگار و وب‌نگار در جهان است. از فردای انتخابات مورد مناقشه خرداد ١٣٨٨، بیش از ۵٧ زن روزنامهنگار و وب‌نگار بازداشت و از سوی دادگاه‌های انقلاب اسلامی به حبس‌های زندان از شش ماه تا ٧ سال محکوم شده‌اند.
ژیلا بنی یعقوب و همسرش بهمن احمدی امویی که دوران محکومیت خود را در رجایی شهر میگذارند و همینطور مهسا امرآبادی و همسرش مسعود باستانی که وی نیز دوران محکومیت خود را در زندان رجایی شهر باید گذران کند.
این موضوع باعث شد، تا امروز سازمان گزارشگران بدون مرز، طی بیانیه ای دوباره، به بازداشت روزنامه نگاران در ایران، کشوری که این سازمان با توجه آمارها، بزرگترین زندان روزنامه نگاران در جهان میخواند اعتراض کند، و البته به این نکته نیز اشاره کند که ایران به بزرگترین زندان روزنامه نگاران زن دنیا نیز بدل شده است و تنها کشوری روی کره زمین است که دو زوج روزنامه نگار زندانی دارد.
|
رضا معینی درمورد این نحوه برخورد جمهوری اسلامی با خانواده ای روزنامه نگار و همچنین خانواده روزنامه نگار عنوان کرد:« این سیاست کلی در جمهوری اسلامی همواره وجود داشته است، درواقع نوعی گروگان گیری برای اعمال فشار بر فعالین سیاسی و روزنامه نگار، سیاستی است که جمهوری اسلامی همواره آن را دنبال میکرده است. همین امروز میتوانم بگویم صدها روزنامه نگار که به احکام طولانی محکوم هستند، به قید وثیقه آزاد شده اند که طی ماه های اخیر سیاست فشار بر کسانی که وثیقه برای روزنامه نگاران گذاشته اند بیشتر شده و حتی به حد مصادره خانه و سند ها نیز رسیده است و جمهوری اسلامی به دنبال آن است که بتواند با این روش فشار بیشتری اعمال کند، این رفتار جمهوری اسلامی در یک کلام گروگان گیری است.»
سال ها است که سازمان گزارشگران بدون مرز، در نقشه های جغرافیایی که متنشر میکند و با رنگ های مختلف میزان آزادی بیان را در کشورهای مختلف نشان میدهد، رنگ ایران در تمامی آنها، طی سالیان، فقط و فقط سیاه بوه است. این سازمان از سوی دیگر ایران را به عنوان بزرگترین زندان روزنامه نگاران دنیا معرفی میکند، اما آیا راه حل و یا حداقل روش اعتراضی مشترکی برای وضعیت بغرنج روزنامه نگاران ایرانی وجود دارد؟
رضا معینی خبر از به راه افتادن کارزاری در این زمینه میدهد و میگوید:
در این رابطه ما کار میکنیم و کارزاری در این زمینه به راه خواهیم انداخت، اما باید بر این نکته تاکید کنم از خرداد 88 سازمان گزارشگران یکی از فعالترین سازمانی هایی بوده است که این کارزار را ادامه داده است.
وی بر این نکته تاکید میکند که: باید در طرح این موضوع به صورت بین المللی تمام تلاش خود را انجام دهیم. آقای بن کی مون دبیر کل سازمان ملل متحد در پی دریافت نامه سرگشاده ای که برایش فرستادیم به طور مشخص با مسولان ایرانی در این زمینه صحبت کرده.
اگر یک نیرویی بخواهد عاقلانه فکر کند، متوجه خواهد شد که اعمال فشار بر روزنامه نگاران و تشدید سرکوب و سانسور، راه برون رفت از بحران نیست بلکه یکی از عوامل ایجاد بحران است.
لازم به ذکر است، متنی که گزارشگران بدون مرز در اعتراض به بازداشت ژیلا بنی یعقوب و وضعیت دیگر روزنامه نگاران منتشر کرده، به این شرح است: گزارشگران بدون مرز با محکوم ساختن زندانی کردن ژیلا بنی یعقوب، روزنامهنگار و مدافع حقوق زنان، در بیانیه خود نوشت: “از فردای انتخابات مورد مناقشه خرداد ١٣٨٨، بیش از ۵٧ زن روزنامهنگار و وب‌نگار بازداشت و از سوی دادگاه‌های انقلاب اسلامی به حبس‌های زندان از شش ماه تا ٧ سال محکوم شده‌اند.”
گزارشگران بدون مرز زندانی کردن ژیلا بنی یعقوب، روزنامهنگار و مدافع حقوق زنان را محکوم میکند. مدیر سایت کانون زنان ایران که پیش از این به یک سال زندان محکوم شده بود، در تاریخ ١٢ شهریور برای سپری کردن مدت محکومیت خود روانه‌ی زندان اوین شد.
ژیلا بنی یعقوب روزنامهنگار و وب‌نگار به همراه همسرش بهمن احمدی امویی در تاریخ ٣٠ خرداد ١٣٨٨ و در پی اعتراضات مردمی به انتخاب مجدد محمود احمدی‌نژاد در انتخابات مورد مناقشه‌ی ٢٢ خرداد ١٣٨٨ دستگیر شدند. این روزنامهنگار در تاریخ ٢ شهریورماه ١٣٨٨ با سپردن وثیقه‌ای سنگین آزاد، اما بهمن احمدی امویی به پنج سال زندان محکوم شد. ٢٢ آبان ١٣٨٨ شعبه ۵۴ دادگاه تجدید نظر استان تهران، حکم یک سال زندان و ٣٠ سال محرومیت از روزنامه نگاری را که پیش از این از سوی شعبه ٢۶ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی پیر عباس صادر شده بود، تائید کرد. در تاریخ ٢٢ خرداد ١٣٩١، بهمن احمدی امویی از بند ٣۵٠ زندان اوین، به زندان رجایی شهر انتقال داده شد. زندان رجایی شهر یکی از بدترین زندان های ایران از نظر خشونت و شکنجه و حتا قتل زندانیان است.
زندانی شدن ژیلا بنی یعقوب با همسرش بهمن احمدی امویی تنها مورد زندانی کردن زوج‌های روزنامهنگار نیست. روزنامهنگار زندانی مهسا امرآبادی که به دوسال زندان محکوم شده است، و از اردیبهشت ماه سال جاری در زندان بسر می‌برد، نیز با همسرش مسعود باستانی که در تیرماه ١٣٨٨ بازداشت و به شش سال زندان محکوم شده است، دیگر زوج روزنامهنگار زندانی در ایران هستند.
گزارشگران بدون مرز، همچنین نگران وضعیت سلامت روزنامهنگار زندانی عیسی سحرخیز مدیر و همکار بسیاری از روزنامه‌های اصلاح‌طلب از جمله نشریه توقیف شده افتاب است. این روزنامهنگار به گفته خانواده‌اش، از تاریخ ٨ شهریور و در اعتراض به انتقالش از بیمارستان به زندان دست به اعتصاب غذا زده است. عیسی سحرخیز در تاریخ ١١ تیرماه ١٣٨٨ بازداشت و در شهریور ماه همان سال از سوی شعبه ١۵ دادگاه انقلاب تهران به سه سال زندان برای “فعالیت تبلیغی علیه نظام” محکوم شد وی همچنین در تاریخ ١۴ مرداد ماه ١٣٩٠ برای فعالیت‌های مطبوعاتی پیش از دوران بازداشت اخیرش، به دوسال زندان محکوم شده است. عیسی سحرخیز از بیمارهای متعددی رنج می‌برد و از پنج ماه پیش در بیمارستان بستری شده بود، وی به سلول‌های انفرادی بند ٢٠٩ زندان اوین منتقل شده است.
گزارشگران بدون مرز یاد آور می‌شود جمهوری اسلامی ایران امروز رکوردار محکوم و زندانی کردن زنان روزنامهنگار و وب‌نگار در جهان است. از فردای انتخابات مورد مناقشه خرداد ١٣٨٨، بیش از ۵٧ زن روزنامهنگار و وب‌نگار بازداشت و از سوی دادگاه‌های انقلاب اسلامی به حبس‌های زندان از شش ماه تا ٧ سال محکوم شده‌اند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر