سمپوزیوم برلین برای "کمک به زندانیان عقیدتی در ایران"

"جامعه بین‌المللی حقوق بشر" آلمان سمپوزیومی در باره وضعیت زندانیان عقیدتی ایرانی پیش و پس از اعتراضات اخیر برگزار کرد. در این نشست شمار قابل توجهی از سیاستمداران و مدافعان حقوق بشر و نیز یک "پرستو" شرکت داشتند.

کمتر اتفاق می‌افتد که در یک نشست حقوق بشری در رابطه با ایران شش نماینده پارلمان آلمان شرکت کنند. "جامعه بین‌المللی حقوق بشر" اما توانسته بود که برای سمپوزیوم روز سه‌شنبه ۵ آذر ( ۲۶ نوامبر) علاوه بر نمایندگان پارلمان، شماری از فعالان حقوق بشری آلمانی و ایرانی فعال در این زمینه را در برلین گرد بیاورد و به وضعیت زندانیان عقیدتی در جمهوری اسلامی بپردازد.
در آغاز گرداننده برنامه، هملوت گابل از سازمان "کرامت" گفت، هدف سمپوزیم این است که زندانیان عقیدتی در ایران، به ویژه دستگیرشدگان اخیر به دست فراموشی سپرده نشوند.
برنامه در چهار پنل اجرا شد. نخست دو تن از شاهدان زندان‌های جمهوری اسلامی سخن گفتند و سپس نوبت به نمایندگان مجلس آلمان رسید. در پنل سوم فعالان سازمان‌های غیرانتفاعی حقوق بشری توضیحاتی ارایه کردند و در پایان دو نماینده کلیساهای پروتستان به طور مختصر به وضعیت نوکیشان مسیحی ایرانی پرداختد.
همبند علی خامنه‌ای در زندان شاه
نخستین سخنران سمپوزیوم هوشنگ اسدی، روزنامه‌نگار و نویسنده ایرانی بود. او پس از اشاره کوتاهی به اینکه هم در زمان سلطنت محمدرضا شاه و هم در جمهوری اسلامی در زندان بوده اظهار داشت که پیش از انقلاب به مدت سه ماه با علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی در بند دونفره‌ای در زندان به سر برده و تا حدی به روحیات و مواضع او آشناست.

هوشنگ اسدی و هلموت گابل

اسدی در ادامه تاکید کرد که حکومت اسلامی ایران قابل اصلاح نیست، زیرا به اعتقاد او تمامی جناح‌های سیاسی در رابطه با شیوه کشورداری و حفظ نظام اسلامی هم‌نظر هستند.
این روزنامه‌نگار ایرانی تصریح می‌کند که اسلام‌گرایان برای بقای حکمرانی خود حاضر به اعمال هر گونه خشونت هستند و در این زمینه "جمهوری اسلامی ایران با داعش تفاوتی ندارد. هر دو با غرب و شیوه زندگی غربی و هر گونه آزادی فردی و اجتماعی مخالف هستند".
اسدی در پایان به اعتراضات اخیر و بازداشت‌هایی که در این رابطه انجام شده پرداخت و از حاضران خواست، نسبت به سرنوشت آنان بی تفاوت نباشند و برای جلوگیری از شکنجه و کشتار آنان اقدام کنند.
"زندگی مرا نابود کردند"
سخنران بعدی مازیار ابراهیمی بود. او که در سال ۱۳۹۱ به اتهام ترور دانشمندان هسته‌ای ایران بازداشت و دو سال بعد آزاد شده بود به روایت بخش‌هایی از زندگی و دستگیری‌اش پرداخت. او گفت که صاحب یک شرکت نصب و آموزش تجهیزات تلویزیونی در سلیمانیه عراق بوده و برای صدا و سیمای جمهوری اسلامی هم کار می‌کرده است، اما پس از دستگیری به اتهام جاسوسی برای اسراییل و پیروی از بهاییت هم تحت شنکجه های جسمی و روحی شدید قرار گرفته و هم تمام سرمایه اش را از دست داده است.
ابراهیمی گفت، وقتی که به فکر زندانیان سیاسی در ایران می‌افتد احساس بدی به او دست می‌دهد زیرا می‌داند که الان در چه وضعیتی به سر می‌برند. او از حاضران خواست، هر کاری که از دستشان برمی آید، برای کمک به آنان انجام دهند.
کمک‌های پارلمانی
در پنل دوم اولی نیسن، نوربرت آلتن کمپ و فرانک هاینریش، اعضای کمیته حقوق بشر پارلمان آلمان سخنرانی کردند و در باره فعالیتشان برای جلوگیری از نقض حقوق بشر در ایران توضیحاتی دادند.
رسم است که اعضای این کمیته در کشورهایی که زندانیان عقیدتی وجود دارند، مسولیت حفاظت جان یکی از آنها را به عهده بگیرند.

آنها در این راستا گفتند که با مسوولان حکومتی ایران در تماس هستند و در برخی موارد نامه‌نگاری به سختی انجام می‌گیرد و در موارد دیگری فعالیت آنها حتی می‌تواند به آزادی زندانی کمک کند.
فرانک هاینریش، رییس کمیته حقوق بشر پارلمان آلمان تاکید کرد که فعالیت‌ها علیه نقض حقوق بشر باید فراگیرتر از آنچه که نمایندگان مجلس انجام می‌دهند باشند و از اینکه سمپوزیوم برلین برای گفت‌وگو در باره زندانیان عقیدتی ایران برگزار شده ابراز خرسندی کرد.
"جمهوری اسلامی تحت فشارهای بین‌المللی کوتاه می‌آید"
در پنل سازمان‌های غیردولتی مدافع حقوق بشر مینا احدی، عضو کمیته مرکزی "حزب کمونیست کارگری ایران" و نماینده "کمیته بین‌المللی علیه سنگسار"، لیندا فینه، از  "جامعه دفاع از خلق‌های تحت تهدید"، یاشا نولتنیوس، از جامعه بهاییان آلمان و سهیلا هادی‌پور، فعال حقوق بشر سخن گفتند.
احدی و هادی‌پور به جوانب گوناگونی از "نقض گسترده حقوق بشر" در ایران پرداختند. آنها از حاضران و دولت آلمان خواستند، از این پس حساس‌تر و مسولانه‌تر به نقض حقوق بشر در ایران برخورد کنند.
مینا احدی تاکید کرد که جمهوری اسلامی تحت فشارهای بین‌المللی کوتاه می‌آید و به همین دلیل جامعه جهانی نباید از فشار بر دولت ایران بکاهد. او در این راستا از فعالیت‌های جهانی برای نجات جان سکینه محمدی آشتیانی نام برد که در نهایت موفقیت‌آمیز بودند.
یاشا نولتنیوس جنبه‌های مختلف سرکوب بهاییان در ایران را برشمرد و گفت که در دهه ۱۹۸۰ در ایران بیش از ۲۰۰ بهایی اعدام شده‌اند اما در پی فشارهای بین‌المللی شیوه سرکوب بهاییان در جمهوری اسلامی از کشتار به صدور احکام زندان، محرومیت‌های اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی تغییر یافته است.

نوربرت آلتن‌کمپ و خانم اولی نیسن

لیندا فینه به شیوه‌های فعالیت سازمانش برای کمک به زندانیان عقیدتی اشاره کرد و گفت که در این راستا برنامه های گوناگونی برای حمایت از زندانیان سیاسی ایران نیز انجام داده‌اند، از جمله برای آزادی صادق کبودوند. او تاکید کرد که از این پس نیز فعل و انفعالات مقامات قضایی ایران در رابطه با زندانیان را رصد خواهند کرد.
حضور یک "پرستو" در پنل آخر
در پنل آخر گوتفرید مارتنز، کشیش کلیسای پروتستان و فعال حقوق بشر، اووه هایموفسکی، نماینده کلیسای پروتستان برای همکاری با دولت آلمان و یک زن ایرانی جوان به نام گلرخ شرکت داشتند.
گلرخ که مایل نیست نام واقعی‌اش فاش شود، ضمن بیان اینکه چند سال به عنوان "پرستو" در دستگاههای حکومتی ایران فعال بوده، توضیحات کوتاهی در باره این اقدام نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی داد و آن را نقض بارز حقوق بشر خواند.
مارتنز و هایموفسکی توضیحاتی در باره نوکیشان مسیحی ایرانی در آلمان دادند و به این دلیل که آنها در صورت بازگشت به ایران با مجازاتهای دولتی روبرو می‌شوند، از دولت آلمان خواستند که هیچ نوکیش مسیحی را به ایران بازنگرداند.
فرهاد پایار