احمد قابل، پژوهشگر دینی پس از چند روز بستری بودن در بیمارستان
قائم مشهد، روز دوشنبه اول آبان درگذشت. او بار اول در آذر ۸۸ هنگام عزیمت به قم
برای شرکت در تشیع جنازه آیت‌الله منتظری و بار دوم در شهریور ۸۹ دستگیر شده بود.
بنا بر گزارش‌های رسیده، احمد قابل، پژوهشگر نواندیش دینی و از شاگردان برجسته
مرحوم آیت الله منتظری، روز دوشنبه اول آبان ۱۳۹۱ در بیمارستان قائم مشهد
درگذشت.
احمد قابل که در زندان مشهد نگاهداری می‌شد، در سال ۱۳۹۰ به دلیل تشخیص تومور مغزی به بیمارستان انتقال یافت و مورد عمل جراحی قرار گرفت. او اوایل تیرماه سال جاری نیز برای خارج کردن ترکشی که از زمان جنگ ایران و عراق در بدن خود داشت، بستری و جراحی شد.
این پژوهشگر دینی روز یکشنبه ۲۳ مهر ماه و پس از مشکلات تنفسی از زندان به بیمارستان قائم مشهد منتقل شد. آشنایان او گفته بودند که وضعیت جسمی وی روز دوشنبه ۲۴ مهر وخیم شده و به کما رفته است. پزشکان معالج نیز اعلام کردند که احمد قابل دچار مرگ مغزی شده است، اما از طریق دستگاه‌های ویژه کارکردهای حیاتی وی به طور مصنوعی کنترل می‌شوند.
خبر فوت احمد قابل، نخست در شبکه‌های اجتماعی و فیسبوک منتشر شد. برخی آشنایان خانوادگی به نقل از هادی قابل نوشته بودند که حال برادرش بعد از ظهر سه‌شنبه ۲۵ مهر وخیم شده اما پزشکان توانسته‌‌اند وی را از نظر بالینی با شوک احیا کنند. این نزدیکان پیش از خبر رسمی فوت احمد قابل گفته بودند که وی از نظر پزشکی درگذشته اما بیمارستان هنوز مرگ قطعی او را اعلام نکرده است.
انتقادات احمد قابل به رهبر جمهوری اسلامی
احمد قابل نامه‌های انتقادی چندی خطاب به آیت‌الله خامنه‌ای نوشت و اصل ولایت فقیه را زیر سوال برد. "نوشتن نامه به رهبری" از جمله اتهامات وی در بازداشت آخر بود.
او طی یک مصاحبه گفته بود که اساس محاکمات سیاسی در ایران در طول سی سال تصویب قانون اساسی، به‌خلاف قانون اساسی بوده است. قابل هم‌چنین در وبلاگ خویش از مشاهده یک جوان قطع نخاع شده در زندان وکیل‌آباد در اثر شکنجه یاد کرد.
قابل پس از دستگیری در راه عزیمت به مراسم تشیع جنازه آیت‌الله منتظری در ۲۱ خرداد ۱۳۸۹ و پس از تحمل ۱۷۰ روز زندان با وثیقه‌ای ۵۰ میلیون تومانی از زندان مشهد آزاد شد. نخستین جلسه محاکمه او در حالی برگزار شد که وی را با دستبند و پابند به جلسه دادگاه آورده بودند.
او سپس در شهریور ۱۳۸۹ و به دنبال اظهارنظر پیرامون اعدام‌های خودسرانه، پنهانی
و گروهی در زندان وکیل‌آباد مشهد بازداشت شد. توهین به رهبری، انتقاد از سیاست‌های
نظام و مصاحبه با رسانه‌ها از دیگر اتهامات احمد قابل بودند.
این پژوهشگر دینی در سال ۱۳۸۰ نیز یک بار بازداشت شد و ۱۲۵ روز در سلول انفرادی به سر برد. اتهام او در آن زمان اقدام علیه امنیت ملی، تبلیغ غلیه نظام و اهانت به رهبر عنوان شده بود.
احمد قابل گفته بود که «دعوای ما با آقایان، عدم مراعات قانون، خصوصا در باب مخالفان سیاسی است. اصلا گویی اصرار و عنایت وجود دارد که تمام رفتارشان خلاف قانون باشد. شاید می‌خواهند پیام بدهند که ما اگر بخواهیم کاری کنیم، کاری به قانون نداریم.»
احمد قابل سال‌ها بود که لباس روحانیت را کنار گذاشته و به پژوهش‌های دینی پرداخته بود. وی متولد سال ۱۳۳۶ در شهرستان فریمان بود.
احمد قابل که در زندان مشهد نگاهداری می‌شد، در سال ۱۳۹۰ به دلیل تشخیص تومور مغزی به بیمارستان انتقال یافت و مورد عمل جراحی قرار گرفت. او اوایل تیرماه سال جاری نیز برای خارج کردن ترکشی که از زمان جنگ ایران و عراق در بدن خود داشت، بستری و جراحی شد.
این پژوهشگر دینی روز یکشنبه ۲۳ مهر ماه و پس از مشکلات تنفسی از زندان به بیمارستان قائم مشهد منتقل شد. آشنایان او گفته بودند که وضعیت جسمی وی روز دوشنبه ۲۴ مهر وخیم شده و به کما رفته است. پزشکان معالج نیز اعلام کردند که احمد قابل دچار مرگ مغزی شده است، اما از طریق دستگاه‌های ویژه کارکردهای حیاتی وی به طور مصنوعی کنترل می‌شوند.
خبر فوت احمد قابل، نخست در شبکه‌های اجتماعی و فیسبوک منتشر شد. برخی آشنایان خانوادگی به نقل از هادی قابل نوشته بودند که حال برادرش بعد از ظهر سه‌شنبه ۲۵ مهر وخیم شده اما پزشکان توانسته‌‌اند وی را از نظر بالینی با شوک احیا کنند. این نزدیکان پیش از خبر رسمی فوت احمد قابل گفته بودند که وی از نظر پزشکی درگذشته اما بیمارستان هنوز مرگ قطعی او را اعلام نکرده است.
انتقادات احمد قابل به رهبر جمهوری اسلامی
احمد قابل نامه‌های انتقادی چندی خطاب به آیت‌الله خامنه‌ای نوشت و اصل ولایت فقیه را زیر سوال برد. "نوشتن نامه به رهبری" از جمله اتهامات وی در بازداشت آخر بود.
او طی یک مصاحبه گفته بود که اساس محاکمات سیاسی در ایران در طول سی سال تصویب قانون اساسی، به‌خلاف قانون اساسی بوده است. قابل هم‌چنین در وبلاگ خویش از مشاهده یک جوان قطع نخاع شده در زندان وکیل‌آباد در اثر شکنجه یاد کرد.
قابل پس از دستگیری در راه عزیمت به مراسم تشیع جنازه آیت‌الله منتظری در ۲۱ خرداد ۱۳۸۹ و پس از تحمل ۱۷۰ روز زندان با وثیقه‌ای ۵۰ میلیون تومانی از زندان مشهد آزاد شد. نخستین جلسه محاکمه او در حالی برگزار شد که وی را با دستبند و پابند به جلسه دادگاه آورده بودند.
این پژوهشگر دینی در سال ۱۳۸۰ نیز یک بار بازداشت شد و ۱۲۵ روز در سلول انفرادی به سر برد. اتهام او در آن زمان اقدام علیه امنیت ملی، تبلیغ غلیه نظام و اهانت به رهبر عنوان شده بود.
احمد قابل گفته بود که «دعوای ما با آقایان، عدم مراعات قانون، خصوصا در باب مخالفان سیاسی است. اصلا گویی اصرار و عنایت وجود دارد که تمام رفتارشان خلاف قانون باشد. شاید می‌خواهند پیام بدهند که ما اگر بخواهیم کاری کنیم، کاری به قانون نداریم.»
احمد قابل سال‌ها بود که لباس روحانیت را کنار گذاشته و به پژوهش‌های دینی پرداخته بود. وی متولد سال ۱۳۳۶ در شهرستان فریمان بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر