"روزانه ۲۵ مورد کودکآزاری در ایران گزارش می‌شود"
رئيس مرکز فوریت‌های اجتماعی سازمان بهزیستی ایران گفته روزانه ۲۵ مورد
تماس با اورژانس اجتماعی برای اطلاع کودکآزاری انجام می‌شود. به گفته وی
در سال ۱۳۹۳ حدود هشت هزار و ۶۶۴ مورد کودکآزاری گزارش شده است.
رئیس مرکز فوریت‌های اجتماعی سازمان بهزیستی ایران، اعلام کرده که در سال
۱۳۹۳ حدود هشت هزار و ۶۶۴ مورد تماس تلفنی با مرکز اورژانس اجتماعی در خصوص
کودکآزاری صورت گرفته است.
حسین اسدبیگی در گفت‌وگو با خبرگزاری آنا، تاکید کرده که رقم واقعی کودکآزاری بیشتر از این است چرا که بسیاری از موارد اصلا گزارش نمی‌شود.
بیشتر بخوانید: تجاوز گروهی به یک دختربچه؛ چرا جامعه سکوت کرده است؟
تحقیقات میدانی نشان می‌دهند که میزان واقعی کودک آزاری‌ها ۲۰ برابر تعدادی است که اعلام می‌شود. طبق بررسی‌های انجام‌شده در خصوص روابط خانواده و فرزندان، روشن شده که در مقابل هر کودک آزاری فاش شده، دست‌کم ۲۰ مورد دیگر پنهان می‌ماند.
این مقام مسئول در سازمان بهزیستی نیز این مسئله را تایید کرده و گفته است: «با توجه به اینکه کودک آزاری معمولا از سوی والدین کودکان در منازل اتفاق می‌افتد معمولا چنین اتفاقاتی را به اورژانس اجتماعی گزارش نمی‌دهند و برای حفظ آبروی خانوادگی سعی دارند بروز این حوادث و اتفاقات را در خانه مکتوم نگهدارند، حتی افراد دیگری غیر از خانواده نیز از روی خجالت و ترس از آبرو تا جایی که امکان دارد بروز حوادث کودکآزاری را پنهان نگه‌می‌دارند، مگر اینکه اتفاق خیلی شدید و آسیب جدی به کودک وارد شده باشد و به شکایت و دادگاه برسد.»
بیشتر بخوانید: کودکانی که فروخته می‌شوند؛ از ۴۰۰ هزار تومان تا هشت میلیون
به گفته آقای اسدبیگی روزانه ۲۵ مورد تماس تلفنی با اورژانس اجتماعی صورت می‌گیرد که بیشتر این موارد کودکآزاری در خانواده روی می‌دهد. این رقم در سال ۱۳۹۰ یعنی چهار سال پیش، ۲۰ مورد در روز بود.
رئیس مرکز فوریت‌های اجتماعی سازمان بهزیستی از کمبود نیروی انسانی و بودجه این سازمان برای مقابله با کودکآزاری سخن گفته و افزوده است: «ما مجوز برای گرفتن جذب و استخدام بیشتر نیروی انسانی نداریم، هم اکنون حدود دو هزار مددکار و کارشناس اجتماعی در کل کشور به مردم خدمات اجتماعی را ارائه می‌کنند.»
فرشید یزدانی عضو انجمن حمایت از حقوق کودکان پیشتر درباره آمار رسمی کودکآزاری به دویچه‌وله گفته بود: «مواردی که اعلام می‌شود، کسانی هستند که اولاً به مرحله‌ی حاد می‌رسد که به ۱۲۳ اعلام می‌شود، دوماً مناطق محدودی از کشور یعنی تنها چند شهر بزرگ هستند که به ۱۲۳ دسترسی دارند و اطلاع می‌دهند و از خدماتش برخوردار می‌شوند. سوم این که بسیاری از این موارد اصلاً پنهان می‌ماند.»
کودکآزاری فقط در خانواده نیست
هرچند مقام مسئول سازمان بهزیستی می‌گوید بیشتر کودک‌آزاری‌ها در محیط خانواده صورت می‌گیرد اما در سال‌های اخیر موارد زیادی از کودکآزاری توسط معلمان نیز گزارش شده است.
یکی از جدیدترین این موارد مربوط به دانش‌آموزی در منطقه میرجاوه در مرز پاکستان است که بر اثر تنبیه معلم کارش به بیمارستان کشید. این دانش‌آموز ۹ ساله که از قبل مشکلی در انگشتانش داشته با تنبیه بدنی معلم دچار عفونت دست و در بیمارستان بستری شده است. بر اساس آخرین گزارش‌ها مدیر و معلم این مدرسه اخراج شده‌اند.
بیشتر بخوانید: ۲۵ سالگی کنوانسیون کودک؛ آیا دنیا جای بهتری برای کودکان شده؟
براساس قانون حمایت از کودکان مصوب سال ۱۳۸۱، کودکآزاری از جرائم عمومی محسوب می‌شود و نیاز به شاکی خصوصی ندارد٬ یعنی هرکس می‌تواند به محض دیدن مورد کودکآزاری آن را گزارش دهد و دادستان هم به‌عنوان مدعی‌العموم باید موضوع را پی‌گیری کند.
پیش از تصویب این قانون٬ فقط پدر می‌توانست علیه کودکآزاری اعلام جرم کند. در این قانون اما پدر هم‌چنان به‌عنوان ولی کودک از قصاص معاف است. یعنی اگر پدری مرتکب قتل کودک شود، قانون نمی‌تواند او را قصاص کند.
همچنین براساس این قانون، اگر پدر و مادری فرزند خود را "در حد متعارف تنبیه کنند" کودکآزاری محسوب نمی‌شود.
حسین اسدبیگی در گفت‌وگو با خبرگزاری آنا، تاکید کرده که رقم واقعی کودکآزاری بیشتر از این است چرا که بسیاری از موارد اصلا گزارش نمی‌شود.
بیشتر بخوانید: تجاوز گروهی به یک دختربچه؛ چرا جامعه سکوت کرده است؟
تحقیقات میدانی نشان می‌دهند که میزان واقعی کودک آزاری‌ها ۲۰ برابر تعدادی است که اعلام می‌شود. طبق بررسی‌های انجام‌شده در خصوص روابط خانواده و فرزندان، روشن شده که در مقابل هر کودک آزاری فاش شده، دست‌کم ۲۰ مورد دیگر پنهان می‌ماند.
این مقام مسئول در سازمان بهزیستی نیز این مسئله را تایید کرده و گفته است: «با توجه به اینکه کودک آزاری معمولا از سوی والدین کودکان در منازل اتفاق می‌افتد معمولا چنین اتفاقاتی را به اورژانس اجتماعی گزارش نمی‌دهند و برای حفظ آبروی خانوادگی سعی دارند بروز این حوادث و اتفاقات را در خانه مکتوم نگهدارند، حتی افراد دیگری غیر از خانواده نیز از روی خجالت و ترس از آبرو تا جایی که امکان دارد بروز حوادث کودکآزاری را پنهان نگه‌می‌دارند، مگر اینکه اتفاق خیلی شدید و آسیب جدی به کودک وارد شده باشد و به شکایت و دادگاه برسد.»
بیشتر بخوانید: کودکانی که فروخته می‌شوند؛ از ۴۰۰ هزار تومان تا هشت میلیون
به گفته آقای اسدبیگی روزانه ۲۵ مورد تماس تلفنی با اورژانس اجتماعی صورت می‌گیرد که بیشتر این موارد کودکآزاری در خانواده روی می‌دهد. این رقم در سال ۱۳۹۰ یعنی چهار سال پیش، ۲۰ مورد در روز بود.
رئیس مرکز فوریت‌های اجتماعی سازمان بهزیستی از کمبود نیروی انسانی و بودجه این سازمان برای مقابله با کودکآزاری سخن گفته و افزوده است: «ما مجوز برای گرفتن جذب و استخدام بیشتر نیروی انسانی نداریم، هم اکنون حدود دو هزار مددکار و کارشناس اجتماعی در کل کشور به مردم خدمات اجتماعی را ارائه می‌کنند.»
فرشید یزدانی عضو انجمن حمایت از حقوق کودکان پیشتر درباره آمار رسمی کودکآزاری به دویچه‌وله گفته بود: «مواردی که اعلام می‌شود، کسانی هستند که اولاً به مرحله‌ی حاد می‌رسد که به ۱۲۳ اعلام می‌شود، دوماً مناطق محدودی از کشور یعنی تنها چند شهر بزرگ هستند که به ۱۲۳ دسترسی دارند و اطلاع می‌دهند و از خدماتش برخوردار می‌شوند. سوم این که بسیاری از این موارد اصلاً پنهان می‌ماند.»
کودکآزاری فقط در خانواده نیست
هرچند مقام مسئول سازمان بهزیستی می‌گوید بیشتر کودک‌آزاری‌ها در محیط خانواده صورت می‌گیرد اما در سال‌های اخیر موارد زیادی از کودکآزاری توسط معلمان نیز گزارش شده است.
یکی از جدیدترین این موارد مربوط به دانش‌آموزی در منطقه میرجاوه در مرز پاکستان است که بر اثر تنبیه معلم کارش به بیمارستان کشید. این دانش‌آموز ۹ ساله که از قبل مشکلی در انگشتانش داشته با تنبیه بدنی معلم دچار عفونت دست و در بیمارستان بستری شده است. بر اساس آخرین گزارش‌ها مدیر و معلم این مدرسه اخراج شده‌اند.
بیشتر بخوانید: ۲۵ سالگی کنوانسیون کودک؛ آیا دنیا جای بهتری برای کودکان شده؟
براساس قانون حمایت از کودکان مصوب سال ۱۳۸۱، کودکآزاری از جرائم عمومی محسوب می‌شود و نیاز به شاکی خصوصی ندارد٬ یعنی هرکس می‌تواند به محض دیدن مورد کودکآزاری آن را گزارش دهد و دادستان هم به‌عنوان مدعی‌العموم باید موضوع را پی‌گیری کند.
پیش از تصویب این قانون٬ فقط پدر می‌توانست علیه کودکآزاری اعلام جرم کند. در این قانون اما پدر هم‌چنان به‌عنوان ولی کودک از قصاص معاف است. یعنی اگر پدری مرتکب قتل کودک شود، قانون نمی‌تواند او را قصاص کند.
همچنین براساس این قانون، اگر پدر و مادری فرزند خود را "در حد متعارف تنبیه کنند" کودکآزاری محسوب نمی‌شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر