وضعیت روزنامه‌نگاران در سال ۲۰۱۳؛ ایران همچنان زندان روزنامه‌نگاران
براساس گزارش سالانه "گزارشگران بدون مرز" در سال ٢٠١٣، ٧١ روزنامه‌نگار در
جهان به هنگام انجام وظیفه خود جان باخته‌اند. همچنین ۸۷ نفر ربوده شده و
دست‌کم ۸۲۶ روزنامه‌نگار و فعال مطبوعاتی نیز بازداشت و زندانی شده‌اند.
بر اساس گزارش سالانه سازمان گزارشگران بدون مرز که روز چهارشنبه (۱۸
دسامبر/۲۷ آذر) منتشر شد، در سال ٢٠١٣، ٧١ روزنامه‌نگار در جهان به هنگام
انجام وظیفه جان خود را از دست داده‌اند.
حدود یک سوم این روزنامه‌نگاران در مناطق جنگی، از جمله در سوریه، کشته شده‌اند. بقیه یا هنگام اطلاع‌رسانی از عملیات انتحاری (از جمله در ایالت چتیسگر هند و بلوچستان پاکستان) یا توسط باندهای جنایتکار و شبه‌نظامیان اسلام‌گرا به قتل رسیده‌اند.
گزارشگران بدون مرز در گزارش خود می‌گوید که تعداد روزنامه‌نگاران کشته‌شده به هنگام انجام وظیفه در سال ۲۰۱۳ نسبت به سال گذشته ٢٠ درصد کاهش داشته است. بویژه سال ٢٠١٢ با ٨٨ کشته، سالی مرگبار برای روزنامه‌نگاران بود. در آن سال علاوه بر روزنامه‌نگاران، دست‌کم ٣٩ شهروند-خبرنگار و وب‌نگار نیز به قتل رسیدند.
کریستف دو لوار، دبیر اول سازمان گزارشگران بدون مرز، می‌گوید: «کاهش نسبی تعداد روزنامه‌نگاران کشته شده در سال ٢٠١٣، متأسفانه نشانگر بهبود آزادی اطلاع‌رسانی نیست. این کاهش با صعود نجومی تعداد روزنامه‌نگاران ربوده شده و افزایش تهدید و تعرض به روزنامه‌نگاران جایگزین شده است.»
کاهش کشته‌ها، افزایش ربوده‌شدگان
این گزارش می‌گوید که شمار روزنامه‌نگاران ربوده شده در سال ۲۰۱۳ نسبت به سال پیش از آن بیش از دو برابر شده است. در سال ۲۰۱۳ دست‌کم ۸۷ نفر روزنامه‌نگار در سراسر جهان ربوده شده‌اند. در سال ۲۰۱۲ این تعداد ۳۸ نفر بود.
بیشترین موارد ربودن روزنامه‌نگاران در خاورمیانه و آفریقای شمالی (٧١ مورد) روی دادند. تنها در سوریه ۴۹ نفر و در لیبی ۱۴ نفر ربوده شدند. در سوریه در سال ٢٠١٣ ربودن روزنامه‌نگاران هم شتاب و هم شکلی نظام‌مند یافته است.
روزنامه‌نگاران خارجی از سوی رژیم سوریه و گروه‌های اسلام‌گرا همچون "حکومت اسلامی عراق و شام" و "جبهه النصره" هدف قرار می‌گیرند. با وجود این، روزنامه‌نگاران سوری بیشتر در معرض خطر قرار دارند. در سال ۲۰۱۳ دست‌کم ١٨ گزارشگر رسانه‌های خارجی و ٢٢ فعال رسانه‌ای سوری ناپدید یا به گروگان گرفته شدند.
به گفته گزارشگران بدون مرز، در سال ٢٠١٣ روزنامه‌نگاران به شکلی نظام‌مند از سوی پلیس ترکیه به هنگام اعتراضات "میدان تقسیم"، مورد حمله قرار گرفتند. این امر با کمی تعدیل در روزهای آخر سال در اوکراین تکرار شد. "بهار برزیل" با ١٠٠ مورد خشونت علیه روزنامه‌نگاران همراه شد که بیشترین موارد از سوی پلیس نظامی ضد شورش انجام گرفت. در کلمبیا و مکزیک نیز امواج اعتراضی با فضای سرکوبی مشابه روبرو شد.
پنج "کشور مرگبار" برای روزنامه‌نگاران
سوریه، هند، فیلیپین، سومالی و پاکستان پنج کشوری هستند که گزارشگران بدون مرز از آنها به عنوان "پنج کشور مرگبار برای روزنامه‌نگاران" یاد کرده است. در سوریه دست‌کم ١٠ روزنامه‌نگار و ٣٥ شهروند-خبرنگار کشته شده‌اند. هند با ٨ روزنامه‌نگار کشته شده، یکی از بی‌سابقه‌ترین موج‌های خشونت علیه روزنامه‌نگاران را تجربه کرد. باندهای مافیایی، گروه‌های سیاسی مخالف و پلیس عاملان اصلی قتل‌ها هستند.
فیلیپین نیز با ٨ روزنامه‌نگار کشته شده بدست افراد "ناشناس" موتورسوار، رکوردی دیگر از قتل روزنامه‌نگاران در این کشور را ثبت کرد. روزنامه‌نگاران کشته شده در سومالی قربانی اسلام‌گرایان گروه الشباب بودند. در پاکستان ٧ روزنامه‌نگار کشته شده جان خود را برای اطلاع‌رسانی به شهروندان کشورشان از دست دادند.
پنج زندان بزرگ برای روزنامه‌نگاران
ایران یکی از پنج زندان بزرگ برای روزنامه‌نگاران
در مورد پیگرد، آزار و بازداشت روزنامه‌نگاران، گزارشگران بدون
مرز می‌گوید که در سال ۲۰۱۳ دست‌کم ۲۱۶۰ روزنامه‌نگار مورد تعرض و تهدید
قرار گرفتند و ۸۲۶ نفر نیز بازداشت و زندانی شدند. تعداد وب‌نگاران و
شهروند-خبرنگاران بازداشت شده نیز ۱۲۷ نفر اعلام شده است.
چین، اریتره، ترکیه، ایران و سوریه به مانند سال پیش ۵ زندان بزرگ جهان برای روزنامه‌نگاران هستند. تعداد روزنامه‌نگاران زندانی در چین، اریتره و ایران ثابت مانده و در سوریه و ترکیه کاهش یافته است.
چین به طور رسمی ۱۰۰ فعال رسانه‌ای را زندانی کرده که ٣٠ تن از آنان روزنامه‌نگار و ٧٠ نفر دیگر وب‌نگار هستند. به گفته گزارشگران بدون مرز، سیاست سرکوب در چین برای مهار اطلاعات و اطلاع‌رسانی هر روز تشدید می‌شود.
در اریتره ٢٨ روزنامه‌نگار در زندان به‌سر می‌برند. یازده تن از آنان که در سال ٢٠٠١ بازداشت شده‌اند تا امروز محاکمه نشده‌اند. اریتره بزرگترین زندان آفریقا برای روزنامه‌نگاران است. روزنامه‌نگاران در سلول‌های انفرادی زیرزمینی نگاهداری می‌شوند و با بدرفتاری و در فراموشی می‌میرند. تا کنون دست کم هفت روزنامه‌نگار در بازداشت مخفی یا خودکشی کرده‌اند یا به علت بیماری درگذشته‌اند.
وضعیت ایران
در ادامه گزارش سازمان گزارشگران بدون مرز آمده است: «در ایران با وجود انتخاب کاندیدای میانه‌رو حسن روحانی در خرداد ماه امسال و با وجود وعده‌های گشایش سیاسی، دست‌کم ١٢ فعال رسانه‌ای برای حفظ امنیت خود از سرکوب رژیم تهران مجبور به ترک کشور شده‌اند.»
به گفته گزارشگان بدون مرز، در ایران هم‌اکنون ۲۰ روزنامه‌نگار و ۵۱ وب‌نگار زندانی هستند. با وجود وعده گشایش و آزادی تعدادی از زندانیان سیاسی، از جمله چند روزنامه‌نگار، اکثریت روزنامه‌نگاران و وب‌نگاران زندانی که پس از انتخابات پرمناقشه ١٢ خرداد ١٣٨٨، و در پی اعتراضات مردمی بازداشت شده بودند، همچنان در زندان بسر می‌برند.
از آغاز سال ٢٠١٣ دست‌کم ۷۶ فعال رسانه‌ای در ایران بازداشت شده‌اند. ۴۲ مورد از این بازداشت‌ها پس از انتخابات خرداد ۱۳۹۲ ثبت شده است. در این مدت ١٧ فعال رسانه‌ای به حبس‌های از یک تا نه سال محکوم شده‌اند. همچنین ١٢ رسانه توقیف یا مجبور به توقف انتشار خود شده‌اند.
حدود یک سوم این روزنامه‌نگاران در مناطق جنگی، از جمله در سوریه، کشته شده‌اند. بقیه یا هنگام اطلاع‌رسانی از عملیات انتحاری (از جمله در ایالت چتیسگر هند و بلوچستان پاکستان) یا توسط باندهای جنایتکار و شبه‌نظامیان اسلام‌گرا به قتل رسیده‌اند.
گزارشگران بدون مرز در گزارش خود می‌گوید که تعداد روزنامه‌نگاران کشته‌شده به هنگام انجام وظیفه در سال ۲۰۱۳ نسبت به سال گذشته ٢٠ درصد کاهش داشته است. بویژه سال ٢٠١٢ با ٨٨ کشته، سالی مرگبار برای روزنامه‌نگاران بود. در آن سال علاوه بر روزنامه‌نگاران، دست‌کم ٣٩ شهروند-خبرنگار و وب‌نگار نیز به قتل رسیدند.
کریستف دو لوار، دبیر اول سازمان گزارشگران بدون مرز، می‌گوید: «کاهش نسبی تعداد روزنامه‌نگاران کشته شده در سال ٢٠١٣، متأسفانه نشانگر بهبود آزادی اطلاع‌رسانی نیست. این کاهش با صعود نجومی تعداد روزنامه‌نگاران ربوده شده و افزایش تهدید و تعرض به روزنامه‌نگاران جایگزین شده است.»
کاهش کشته‌ها، افزایش ربوده‌شدگان
این گزارش می‌گوید که شمار روزنامه‌نگاران ربوده شده در سال ۲۰۱۳ نسبت به سال پیش از آن بیش از دو برابر شده است. در سال ۲۰۱۳ دست‌کم ۸۷ نفر روزنامه‌نگار در سراسر جهان ربوده شده‌اند. در سال ۲۰۱۲ این تعداد ۳۸ نفر بود.
بیشترین موارد ربودن روزنامه‌نگاران در خاورمیانه و آفریقای شمالی (٧١ مورد) روی دادند. تنها در سوریه ۴۹ نفر و در لیبی ۱۴ نفر ربوده شدند. در سوریه در سال ٢٠١٣ ربودن روزنامه‌نگاران هم شتاب و هم شکلی نظام‌مند یافته است.
روزنامه‌نگاران خارجی از سوی رژیم سوریه و گروه‌های اسلام‌گرا همچون "حکومت اسلامی عراق و شام" و "جبهه النصره" هدف قرار می‌گیرند. با وجود این، روزنامه‌نگاران سوری بیشتر در معرض خطر قرار دارند. در سال ۲۰۱۳ دست‌کم ١٨ گزارشگر رسانه‌های خارجی و ٢٢ فعال رسانه‌ای سوری ناپدید یا به گروگان گرفته شدند.
به گفته گزارشگران بدون مرز، در سال ٢٠١٣ روزنامه‌نگاران به شکلی نظام‌مند از سوی پلیس ترکیه به هنگام اعتراضات "میدان تقسیم"، مورد حمله قرار گرفتند. این امر با کمی تعدیل در روزهای آخر سال در اوکراین تکرار شد. "بهار برزیل" با ١٠٠ مورد خشونت علیه روزنامه‌نگاران همراه شد که بیشترین موارد از سوی پلیس نظامی ضد شورش انجام گرفت. در کلمبیا و مکزیک نیز امواج اعتراضی با فضای سرکوبی مشابه روبرو شد.
پنج "کشور مرگبار" برای روزنامه‌نگاران
سوریه، هند، فیلیپین، سومالی و پاکستان پنج کشوری هستند که گزارشگران بدون مرز از آنها به عنوان "پنج کشور مرگبار برای روزنامه‌نگاران" یاد کرده است. در سوریه دست‌کم ١٠ روزنامه‌نگار و ٣٥ شهروند-خبرنگار کشته شده‌اند. هند با ٨ روزنامه‌نگار کشته شده، یکی از بی‌سابقه‌ترین موج‌های خشونت علیه روزنامه‌نگاران را تجربه کرد. باندهای مافیایی، گروه‌های سیاسی مخالف و پلیس عاملان اصلی قتل‌ها هستند.
فیلیپین نیز با ٨ روزنامه‌نگار کشته شده بدست افراد "ناشناس" موتورسوار، رکوردی دیگر از قتل روزنامه‌نگاران در این کشور را ثبت کرد. روزنامه‌نگاران کشته شده در سومالی قربانی اسلام‌گرایان گروه الشباب بودند. در پاکستان ٧ روزنامه‌نگار کشته شده جان خود را برای اطلاع‌رسانی به شهروندان کشورشان از دست دادند.
پنج زندان بزرگ برای روزنامه‌نگاران
ایران یکی از پنج زندان بزرگ برای روزنامهنگارانچین، اریتره، ترکیه، ایران و سوریه به مانند سال پیش ۵ زندان بزرگ جهان برای روزنامه‌نگاران هستند. تعداد روزنامه‌نگاران زندانی در چین، اریتره و ایران ثابت مانده و در سوریه و ترکیه کاهش یافته است.
چین به طور رسمی ۱۰۰ فعال رسانه‌ای را زندانی کرده که ٣٠ تن از آنان روزنامه‌نگار و ٧٠ نفر دیگر وب‌نگار هستند. به گفته گزارشگران بدون مرز، سیاست سرکوب در چین برای مهار اطلاعات و اطلاع‌رسانی هر روز تشدید می‌شود.
در اریتره ٢٨ روزنامه‌نگار در زندان به‌سر می‌برند. یازده تن از آنان که در سال ٢٠٠١ بازداشت شده‌اند تا امروز محاکمه نشده‌اند. اریتره بزرگترین زندان آفریقا برای روزنامه‌نگاران است. روزنامه‌نگاران در سلول‌های انفرادی زیرزمینی نگاهداری می‌شوند و با بدرفتاری و در فراموشی می‌میرند. تا کنون دست کم هفت روزنامه‌نگار در بازداشت مخفی یا خودکشی کرده‌اند یا به علت بیماری درگذشته‌اند.
وضعیت ایران
در ادامه گزارش سازمان گزارشگران بدون مرز آمده است: «در ایران با وجود انتخاب کاندیدای میانه‌رو حسن روحانی در خرداد ماه امسال و با وجود وعده‌های گشایش سیاسی، دست‌کم ١٢ فعال رسانه‌ای برای حفظ امنیت خود از سرکوب رژیم تهران مجبور به ترک کشور شده‌اند.»
به گفته گزارشگان بدون مرز، در ایران هم‌اکنون ۲۰ روزنامه‌نگار و ۵۱ وب‌نگار زندانی هستند. با وجود وعده گشایش و آزادی تعدادی از زندانیان سیاسی، از جمله چند روزنامه‌نگار، اکثریت روزنامه‌نگاران و وب‌نگاران زندانی که پس از انتخابات پرمناقشه ١٢ خرداد ١٣٨٨، و در پی اعتراضات مردمی بازداشت شده بودند، همچنان در زندان بسر می‌برند.
از آغاز سال ٢٠١٣ دست‌کم ۷۶ فعال رسانه‌ای در ایران بازداشت شده‌اند. ۴۲ مورد از این بازداشت‌ها پس از انتخابات خرداد ۱۳۹۲ ثبت شده است. در این مدت ١٧ فعال رسانه‌ای به حبس‌های از یک تا نه سال محکوم شده‌اند. همچنین ١٢ رسانه توقیف یا مجبور به توقف انتشار خود شده‌اند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر